تغذیه سالم

نقش تغذیه و ورزش در پیشگیری از پوکی استخوان

پوکی استخوان چیست ؟
حالتی است که درآن استخوان شکننده می شود و احتمال شکستگی با ضربات کوچک افزایش می یابد .
پوکی استخوان از چه سنی شروع می شود ؟
حدود نیمی از زنان مسن تر از 45 سال و 90 درصد زنان مسن تر از 75 سال به بیماری پوکی استخوان مبتلا می شوند .
پوکی استخوان در مردان کمتر از زنان می باشد .
عوارض پوکی استخوان چیست ؟
شکستگی استخوان ران و ستون فقرات به علت پوکی استخوان در بیش از 40 درصد زنان و حدود 13 درصد مردان ( زنان سه برابر مردان ) اتفاق می افتد .
چه عواملی در ایجاد پوکی استخوان نقش دارند ؟
عوامل مهم بروز پوکی استخوان به ترتیب عبارتند از :
- مقدار کم کلسیم و ویتامین D در رژیم غذایی فرد یا خانواده
- مصرف زیاد پروتئین
- مصرف زیاد نمک در مواد غذایی
- مصرف الکل و سیگار
- زندگی کم تحرک و بدون ورزش
- مصرف زیاد قهوه ( بیش از پنج لیوان در روز )
برای پیشگیری از پوکی استخوان از چه غذاهایی استفاده شود؟
- دریافت میزان کافی کالری به طورمتوسط در زنان و مردان بالغ که نسبت به میزان فعالیت و وزن افراد متفاوت است .
- دریافت کلسیم به میزان کافی ( حداقل 1000 میلی گرم روزانه )
- دریافت کافی ویتامین D ( حدود 6000 واحد بین المللی در روز)
- منابع ویتامین D شامل : چربی ماهی ، تخم مرغ ، کره و شیر است .
- استفاده از نور مستقیم خورشید به مدت 15 تا 30 دقیقه در روز.
- دریافت کلسیم بیش از مقدار عادی در موارد حاملگی و شیردادن
- مصرف روغن های مایع مثل آفتاب گردان ، ذرت ، زیتون .

- استفاده از نوشابه های طبیعی ( آبمیوه ، دوغ و انواع شربت ها) به جای نوشابه های کافئین دار( انواع کولا ها ، قهوه )

ادامه مقاله در ادامه مطلب ...

مواد غذایی حاوی کلسیم    مقدار کلسیم ( میلی گرم )     مقدار چربی ( گرم )
شیر کم چرب 1 لیوان     298    7/4
ماست کم چرب 1 لیوان     415    4/3
پنیر 30گرم *     120    5/6
قره قورت 100 گرم     2825    32/0
کشک 100 گرم     430    18/8
گردو 100 گرم     99    64
ماهی بدون روغن 100 گرم     437    1/11
پونه خشک 100 گرم    2628    8/2
جعفری 100 گرم     203    6/0
نعنا 100 گرم     200    3/1
لوبیای سویا ،خام 100 گرم     226    7/17
نخود خشک خام 100گرم     150    8/4
انجیرخشک 5 عدد متوسط     126    3/32
زیره 100 گرم     1080    9/12
برگ تربچه 100 گرم     182    2/0
* 30 گرم معادل یک قوطی کبریت است .

درمان سلولیت به طور خلاصه با رژیم غذایی، ورزش کردن و نیز ماساژدادن تعریف می شود.یک رژیم غذایی با کالری پایین می تواند به کاهش دادن کالری مصرفی کمک کرده و چربی ها را از تشکیل سلولیت
بازدارد. البته ذکر این نکته ضروری است که هیچ رژیم غذایی نمی تواند باعث شود چربی تنها از پایین تنه شما دور شود، مطمئنا چربی نواحی دیگر بدن شما نیز کاهش می یابد. ولی رژیم های غذایی منطقی که با کاهش وزن تدریجی همراه باشند معمولا به کاهش حجم چربی بیشتر، در ناحیه ای که بیشترین تراکم چربی را دارد منجر می شوند.
ورزش و فعالیت بدنی نیز کمک می کند تا کالری سوزانده شود و تراکم چربی نیز تغییر کند. البته گفته می شود ورزش های پایین تنه مانند دوچرخه سواری، پیاده روی و ورزش های کششی می توانند ظاهرسلولیت را کمی بهتر کنند.
رژیم غذایی مطلوب در سلولیت:
به عنوان یک اصل کلی، اگر رژیم غذایی خود را کنترل نمایید، سلولیت می تواند کاهش یابد. در این بخش به عنوان بخشی از مبارزه در جهت کاهش سلولیت بر اجزای اصلی یک رژیم غذایی سالم ضد سلولیت متمرکز می شویم. سلولیت عارضه ای نیست که آسیب چندانی را به بدن تان بزند ولی احتمالا از نمایان شدن قسمت های مبتلا به سلولیت احساس شرمندگی خواهید کرد.
یک رژیم غذایی ضد سلولیت با بهبود عملکردهای مرتبط؛ مثل جریان لنف و جریان خون در بدن در کاهش سلولیت مفید است. یک نکته ی مهم برای بهبود سلولیت و نیز برای بهبود روند سلامت کلی شما، تغذیه خوب و سالم و اجتناب از مصرف سموم غذایی و مصرف آب فراوان برای شستشوی سموم بدن تان و پاکسازی بدن تان از سموم است.
قانون اصلی در مورد رژیم غذایی مقابله کننده با سلولیت عبارت است از : محدود کردن مصرف چربی و فست فودها و بر خورداری از فعالیت بدنی مکفی.
در روند اصلاح رژیم غذایی تان می بایست اولا مصرف رژیم غذایی پُر چرب نظیر محصولات لبنی چرب، غذاهای حاضری، غذاهای حاوی نگهدارنده ها، غذاهای روغنی و غذاهای شیرین حاوی شکر و غذاهای تصفیه شده را کاهش دهید. این غذاها کالری اضافه را فراهم کرده و متابولیسم بدن را کند می نمایند که در نتیجه شانس ابتلاء به سلولیت را می افزایند.
میوه ها و سبزیجات را به میزان فراوان مصرف کنید چرا که آن ها غنی از آنتی اکسیدان ها و پاک کننده های طبیعی بدن هستند و به کاهش سموم تجمع یافته و تصفیه بدن تان کمک می نمایند. در واقع مواردی مثل ژله، شکلات ها، همبرگر، چربی گوشت قرمز و... می توانند کالری بالایی در بر داشته باشند و نه تنها شما را در معرض سلولیت قرار می دهند بلکه همچنین شانس ابتلاء به برخی عوارض مهم دیگر مثل افزایش سطوح کلسترول خون و افزایش سطوح هورمون های خون که می توانند منجر به بیماری های قلبی گردند را افزایش دهد.
از طرف دیگر می بایست از مصرف هر نوع الکل و دخانیات و هر ماده ای که بتواند متابولیسم بدن را کاهش دهد یا سطوح آنزیم ها و هورمون های بدن را تغییر دهد و در نهایت منجر به تشدید سلولیت گردد، اجتناب نمود.
میوه و سبزی
میوه ها و سبزیجات تازه حاوی مقادیر فراوانی از ترکیبات فیبر، فیتو کمیکال ها و مواد معدنی ضروری هستند که به بدن در رفع سموم کمک کرده و تمام سیستم های بدن را بهبود می دهد و نهایتا منجر به کاهش چربی هایی که در مناطق مختلف بدن تجمع می یابند می گردد.میوه و سبزی ها شامل آنتی اکسیدان های طبیعی هستند که به کاهش تخریب بدن توسط رادیکال ها کمک می کنند.
ضمنا برخی از غذاهای خاص به کاهش سلولیت در بدن کمک می کنند از جمله توت ها، پرتقال، رازیانه، گوجه فرنگی، اسفناج، بروکلی، گشنیز، هویج، توت سیاه یا آبی، فلفل سیاه.همه موارد مذکور بسیار کم کالری ولی حاوی مواد مغذی هستند و به حفظ وزن و همچنین بازسازی سطوح آنزیم ها و هورمون ها در بدن کمک می نمایند.برخی متخصصین تغذیه نیز طرفدار مصرف روغن زیتون و روغن ماهی(شامل اسیدهای چرب امگا 3) هستند. مصرف اسیدهای چرب ضروری و مفید به جای چربی های ناسالم مفید است و می بایست مصرف روغن های زیتون، بذر کتان، کانولا و گردو و همچنین روغن ماهی های آب سرد را در رژیم غذایی خود لحاظ فرمایید.به یاد داشته باشید که رژیم غذایی به تنهایی موثر نیست و شما حتما باید انجام تمرینات بدنی و دیگر روش های درمانی را مدنظر داشته باشید. به عبارت دیگر، مجموعه ای از این تلاش ها به شرط این که کوتاه مدت نباشد و توقع نتیجه گیری خیلی سریع هم نداشته باشید، نتایج خوبی را در بر خواهد داشت. هنگامی که بدن، چربی خود را از دست می دهد، در ابتدا این چربی از شکم و بالا تنه کاسته شده و در آخر از پایین تنه کم می شود. با توجه به این موضوع، ممکن است زنان وضعیت دشوارتری نسبت به مردان داشته باشند و باید برای کاهش چربی پایین تنه خود به دلایلی که ذکر شد نیاز داشته باشند که صبر بیشتری داشته و تلاش جدی و مستمرتری داشته باشند. لذا برای رسیدن به این هدف خود، به یک دوره شش ماهه و ورزش مداوم، فکر کنید و هرگز ناامید نباشید.سوال: وزن من در محدوده طبیعی قرار دارد آیا رژیمی وجود دارد که من را از این چربی ناحیه ای رها سازد؟واقعیت آن است که هیچ رژیم غذایی وجود ندارد که باعث از بین رفتن چربی فقط در یک ناحیه ای از بدن گردد. شاید شما آگهی هایی را در این زمینه دیده باشید، ولی مطالعات علمی آن را تایید نمی نماید.
باید پذیرفت که افزایش تجمع بافت چربی به ویژه در ناحیه شکم از معضلات جامعه امروزی است و افراد زیادی هستند که شاید شاخص توده بدنی مناسبی داشته باشند، ولی از چاقی ناحیه شکم رنج می برند. مطالعات متعدد نشان داده است که از بین تجمعات چربی ناحیه ای، چاقی شکمی به مراتب بیش از دیگر نواحی بدن دارای اهمیت است، چراکه حتی با وزن طبیعی می تواند منشا بسیاری از اختلالات متابولیک و نیز بیماری های قلبی و عروقی گردد.
پس برای رهایی این افراد از چاقی شکمی چه باید کرد؟
اگر چه تاثیر همه رژیم های غذایی معمولا از صورت شروع می شود، ولی اگر شما به دنبال رژیم های غذایی معجزه آسا نباشید، که کاهش وزن سریع را در چند روز برای شما ایجاد نمایند، می توانید کاهش بافت چربی را در ناحیه شکم بعد از 2 تا 3 هفته مشاهد نمایید.
چاقی شکمی
لذا توصیه به داشتن یک رژیم غذایی منطقی با کاهش وزن نیم تا یک کیلو گرم در هفته نه تنها باعث لاغری بیش از حد صورت شما نخواهد گشت، بلکه می تواند تغییر سایز شما را به همراه داشته باشد.از طرف دیگر فعالیت بدنی مستمر روزانه که به صورت پیاده روی قابل انجام است در از بین بردن چربی ناحیه شکم به ویژه در افراد با وزن طبیعی روش کاملا موثری است.بعد از آن استفاده از ورزش های دیگر به ویژه شنا را پس از مشورت با پزشک معالج تان می توانید آغاز نمایید.در پایان ذکر این نکته نیز مهم می باشد که در صورت داشتن رژیم غذایی صحیح و نیز فعالیت بدنی، استفاده از دستگاه های ماساژ که توسط مراکز مجهز انجام می پذیرد در تغییر سایز این افراد می تواند مفید واقع گردد. وسایل و محصولات و کِرِم های زیادی ادعای درمان سلولیت را دارند اما شواهد علمی کمی وجود دارد که ادعای آن ها را حمایت کند.
تاثیر تغذیه بر ورزش.
بسیاری از ورزشکاران بالاخص آنهائی که در رشته‌های بدنسازی فعالیت می‌کنند علاقه‌مند به مصرف مکمل‌های غذائی هستند. مکمل‌های غذائی چند نوع است: گروهی مربوط به پیش‌سازهای پروتئینی که همان اسیدآمینه‌ها را شامل می‌شوند، بوده و تحت عنوان پودرهای کراتین هستند. گروه دیگر مکمل‌های هورمونی هستند که به وفور مورد مصرف قرار می‌گیرند البته موارد دیگری نیز هستند که در ترکیبات‌شان ویتامین‌ها و املاح مختلف وجود دارد.
گروه دیگر که تحت عنوان مکمل‌های هورمونی است شامل گروه‌های مختلف هورمون‌ها از جمله هورمون رشد (سوما توتروپین) هستند ولی بایستی توجه داشت با توجه به بسته شدن صفحات رشد بعد از بلوغ، مصرف بیش از حد این هورمون باعث افزایش پهنای استخوان‌ها از جمله صورت، دست و لگن شده که اشکال ناخوشایندی را به ورزشکاران می‌دهد. مصرف مکمل‌های غذائی در بین ورزشکاران زن و مرد روز به روز در حال افزایش است. زنان ورزشکاری که از مکمل‌های هورمونی استفاده می‌کنند باید این مسئله را همیشه به خاطر داشته باشند که گروهی از این مکمل‌‌ها که حاوی هورمون‌های جنسی مردانه از جمله ترکیبات تستسترون است سبب افزایش موهای زائد بالاخص در خانم‌ها، کلفت شدن صدا و بالاخره خصوصیات مردانه خواهد شد. مصرف درازمدت داروهای هورمونی حتی ممکن است منجر به عقیمی گردد. مکمل‌هائی از نوع ترکیبات ویتامین و املاح مدنی نیز قابل تامل است. ویتامین‌های محلول در آب مثل ویتامین‌های گروه B و C در بدن به میزان کافی به صورت ذخایر ویتامین موجود هستند و در صورت مصرف بیش از حد، آنها از طریق ادرار دفع می‌شوند. ویتامین‌های گروه محلول در چربی مثل A، D، E و K نیز در صورت مصرف بیش از حد ممکن است ایجاد مسمومیت‌هائی کند که هر کدام علائم خاص خود را داشته و بحث درباره عوارض و علائم ناشی از مسمومیت با این گروه در مجال این مقال نیست. سئوال اساسی این است که مصرف این مکمل‌های غذائی کی و به چه مقدار مجاز است؟ در پاسخ بایستی گفت که اگر بدن شما دچار کمبودهای خاص یا حساسیت‌های خاصی نسبت به مواد غذائی خاصی است می‌توانید مکمل مصرف کنید. به‌طور مثال اگر یک فرد دچار بیماری کمبود آنزیم لاکتات باشد که در حقیقت نمی‌تواند شیر و فرآورده‌های آن را هضم و جذب کند بایستی از مکمل‌های کلسیم استفاده کند البته در قدم اول به آنها توصیه می‌شود که ابتدا کلسیم خود را از سایر منابع طبیعی مثل اسفناج، کلم و باقلا بگیرند و در صورت ناکافی بودن به مکمل‌های داروئی روی بیاورند چرا که اینها افرادی هستند که در صورت مصرف شیر و فرآورده‌های آن دچار نفخ و درد شکم می‌شوند. مصرف مکمل‌های غذائی در افرادی که از رژیم‌های تک‌خواری مثل گیاه‌خواری استفاده می‌کنند نیز توصیه می‌شود چرا که برخی از مواد مورد نیاز بدن از جمله ویتامین B۱۲، روی، آهن و کلسیم در منابع گیاهی به میزان کافی وجود ندارد و در درازمدت این افراد دچار کمبودهائی از نظر مواد فوق‌الذکر می‌شوند.
● بالاخره این سئوال پیش می‌آید فردی که می‌خواهد ورزش کند چه باید بخورد و چگونه باید بخورد؟
برای پاسخ به این سئوال فعالیت بدنی را در سه زمان صبح، ظهر و عصر مورد بررسی قرار می‌دهیم. اگر مقرر است برنامه ورزشی در فاصله زمانی صبح انجام شود بایستی سعی شود شب قبل در وعده شام از غذای پرکربوهیدرات استفاده شود. صبح روز بعد کمی زودتر از خواب برخاسته و صبحانه سبک مصرف شود. به‌طور مثال حدود دو ساعت قبل از ورزش نان یا مقداری غلات همراه با آب‌میوه و یا چند عدد میوه مصرف شده و بعد از آن حدود دو ساعت فعالیت ورزشی انجام شود. در حالت دوم اگر قرار است فعالیت ورزش بعدازظهر انجام شود بایستی یک صبحانه مفصل حاوی نان، شیر یا فرآورده‌های آن مثل پنیر، میوه یا آب میوه مصرف شود و در هنگام ناهار یک غذای سبک مثل یک ساندویچ همبرگر کوچک و میوه میل شود و بایستی به خاطر سپرد که دو ساعت قبل از ورزش سعی شود غذائی خورده نشود. در حالت سوم اگر ورزش برای عصر تنظیم شده است بایستی صبحانه و ناهار مفصل خورده شود و سپس بین ناهار و شروع فعالیت ورزشی یک میان وعده پرکربوهیدرات مصرف شده و شام بعد از فعالیت ورزشی میل شود. در هر سه مورد مذکور همان‌طور که اشاره شد توجه به این نکته ضروری است که تا دو ساعت قبل از شروع ورزش از خوردن موادغذائی پرهیز کرده و در فاصله این دو ساعت فقط آب است که می‌توان مصرف کرد. این را نیز به یاد داشته باشید که نیاز غذائی هر ورزشکار بسته به فعالیت بدنی‌اش متفاوت است به‌طوری که یک ورزشکار با فعالیت سبک به کالری معادل ۷۵ - ۱۰۰ کیلو کالری در ساعت و یک ورزشکار متوسط کالری معادل ۱۰۰ - ۳۰۰ کیلوکالری در ساعت نیاز دارد. کالری مورد نیاز ورزشکار حرفه‌ای نیز حدود ۵۰۰ کیلوکالری در ساعت است. پس همیشه به یاد داشته باشید ...

میزان سوخت و ساز بدن به توازن و تعادل میان انرژی به دست آمده ازطریق غذاها و مصرف آن انرژی در فعالیت های روزانه و فعالیت های سلولی بستگی دارد. پیاده روی همراه با نرمش های سبک و انجام کوه پیمایی باعث می گردد که سوخت و ساز بدن افزایش یابد.در نتیجه چربی های زائد بدن سوزانده شده و به تدریج به عضله تبدیل می شوند. در اثر تبدیل چربی به عضله میزان چربی بدن کاهش می یابد.بنابراین تداوم کوه پیمایی، نرمش، ورزش های سبک و پیاده روی باعث تحلیل رفتن چربی های زائد شده و میزان مصرف انرژی بالا می رود. که این خود باعث تناسب اندام و همچنین از بروز چاقی جلوگیری می کند.در کوه پیمایی نیز مانند دیگر فعالیت های ورزشی، تغذیه نقش مهمی در افزایش توازن ورزشی دارد. با توجه به این که ورزش کوه پیمایی جزء ورزش های طولانی مدت است،سهم عمده ی انرژی بدن از چربی ها تأمین می گردد.به طور کلی در ورزش های استقامتی میزان عمده ی انرژی از چربی ها تامین می شود. پس فعالیت مناسبی برای متعادل نگه داشتن وزن بدن محسوب می گردد.باید توجه داشت که میزان سوخت چربی ها به بر آورده شدن منابع کربوهیدرات بستگی دارد. همچنین میزان گلوکز خون و گلیگوژن ذخیره در ماهیچه ها از عوامل محدود کننده ی میزان فعالیت در انواع ورزش ها می باشد.در کوه پیمایی کوتاه مدت یکی از موادی که می تواند انرژی شما را افزایش دهد، قند است.
غذاهای قندی، غذاهایی هستند که راحت خورده شده و سریع جذب می شوند و با افزایش سطح قند خون، نیاز انرژی عضلات و مغز را برآورده می سازند. البته این به آن معنی نیست که در این امر زیاده روی کنیم. چون علاوه بر فساد دندان ها، موجب می گردد انسولینی که در پاسخ به افزایش میزان قند خون ترشح می گردد به سرعت قند خون را پایین بیاورد.
پس در مصرف مواد قندی کمی بیشتر دقت کنید و ازمنابع قندی طبیعی مانند میوه ها، خرما و … استفاده نمایید.چرا که نه تنها تأمین کننده ی قند مورد نیاز بدن هستند بلکه ما را از دیگر مواد مانند آب، ویتامین ها، املاح معدنی و فیبر نیز بهره مند می سازند. یک ساندویچ حاوی عسل، موز رسیده و کمی کشمش می تواند قند زیادی به بدن برساند.دقت کنید استفاده از کره و مارگارین زیاد باعث کند شدن هضم کربوهیدرات ها شده و سطح انرژی را پایین می آورد.

تأمین آب و املاح
آب از دیگر عوامل حیاتی در ورزش کوه پیمایی است. با افزایش سطح فعالیت، میزان متابولیسم مواد مغذی افزایش یافته و دمای بدن بالا می رود. که در این میان آب نقش مهمی در تنظیم دمای بدن دارد. میزان حرارتی که در هنگام ورزش در بدن آزاد می شود قادر است هر ۵ تا ۸ دقیقه یک درجه ی سانتی گراد دمای بدن را بالا ببرد.تبخیر یک لیتر آب از سطح پوست بدن در اثر فعالیت ورزشی منجر به این می شود که ۵۸۰ کالری گرما از بدن دفع شود. پس به میزان کافی آب بنوشید. حتی در فعالیت های کوتاه مدت نیز نوشیدن آب فراموش نگردد. مصرف نیم لیتر آب قبل از شروع کوه پیمایی می تواند مفید باشد.اگر هوا گرم باشد،نوشیدن نیم لیتر آب در هر ساعت لازم است.آب میوه ی رقیق شده مانند آب سیب ،گریپ فروت، انگور و … می تواند جایگزین مناسبی باشد.چون هم آب و هم مواد قندی لازم را تأ مین می نماید. توجه داشته باشید که نوشیدن آب مستلزم تشنگی نیست. تغذیه پس از کوه پیمایی نیز بسیار مهم است. در این مرحله تأمین آب( برای دفع مواد زائد حاصل از متابولیسم)، املاح معدنی و همچنین تأمین کربوهیدرات ها برای جایگزینی گیلگوژن مصرف شده از اهمیت خاصی برخوردار است.اضافه کردن کمی مواد پروتئینی به این مواد می تواند سنتز گیلگوژن را تسریع بخشد. به عنوان مثال یک لیوان شیر کم چرب، سیب، پرتقال ، دو برش نان و کمی کیک می تواند تأمین کننده ی موارد فوق باشد.
در هنگام کوه پیمایی اسید لاکتیک عضلات شما بالا می رود و در نتیجه باعث خستگی و احساس ضعف در عضلات می شود. بنابراین استفاده از مواد غذایی که در بدن شما باعث بروز پاسخ قلیایی گردد و اسید را خنثی کند می تواند از خستگی شما بکاهد، مانند سیب، پرتقال، توت فرنگی ، لیمو، گلابی ، سیب زمینی، اسفناج، سبزی جات (خیار، ترب و تربچه) همچنین مصرف موز برای تأمین پتاسیم از دست رفته و گوجه فرنگی آغشته به نمک جهت تأمین سدیم و پتاسیم بعد از کوه پیمایی مفید می باشد.
علم جدید تغذیه به سرعت گسترش یافت. اولین تحقیقات در مورد ویتامین ها ، در سال 1912م و به وسیله سر فردریک گولند هاپکینز انجام شد. این شخص به خاطر همین تحقیق در سال 1929م جایزه نوبل را دریافت نمود. در قرن بیستم، پس از طبقه بندی ماهیت و نقش پروتئین ها، هیدرات های کربن، ویتامین ها و مواد معدنی، تصور عمومی این بود که دیگر دانش کافی در مورد عوامل غذایی وجود دارد. آن زمان به غذا به عنوان نوعی سوخت نگاه می کردند که انسان قادر است با مصرف مقادیر کافی از مواد مورد نیاز بدنش، به زندگی ادامه دهد. پس از آن نکات با اهمیت دیگری هم در مورد تغذیه کشف شد.

مواد بسیاری وجود دارند که در عملکرد درست بدن، نقش های حیاتی ایفا می کنند. آنزیم ها یک دسته از این موادند که بخش مهمی در تغذیه دارند. آنزیم ها کاتالیزور های شیمیایی هستند که دستگاه گوارش بدن، آنها را تولید می کند و نقش بسیار مهمی در فعالیت های متابولیکی بدن ایفا می کنند.

آنتی اکسیدان ها دسته دیگری از مواد هستند که اخیراً کشف شده اند. مصرف انرژی در بدن، بر سلول ها اثرات جانبی دارد و به همین دلیل، برخی مواد مغذی خاص همچون ویتامین ها در بازسازی و ترمیم آسیب های ناشی از اکسید شدن، نقش حیاتی دارند.

توازن اسیدهای چرب ضروری در بدن هم از دیگر مواردی است که در سلامت افراد مهم می باشد. برای این منظور، باید از روغن های امگا 3 و امگا 6 در رژیم غذایی خود استفاده کنیم و در مقابل، مصرف چربی های اشباع شده و هیدروژنه را به حداقل برسانیم. نتایج حاصله از تحقیقات متخصصین تغذیه دلالت بر این دارد که، مصرف چربی های گیاهی از ایجاد ناهنجاری های متابولیکی که معمولاً توسط کلسترول به وجود می آید جلوگیری می نماید. همچنین به تازگی کشف شده که غذایی که می خوریم، بر باکتری هایی که در دستگاه گوارش فعالیت می کنند تاثیر می گذارد. در کل، استفاده از چربی های اشباع شده و هیدرات های کربن توصیه نمی شود و در عوض، به وفور می توان از مواد غذایی تازه و ساخته نشده همچون سبزی، میوه و...استفاده نمود. البته دانشمندان داشتن یک رژیم غذایی محدود را درست نمی دانند؛ هر چند که این رژیم، موادغذایی مضر برای بدن را هم شامل نشود. بهترین رژیم غذایی، یک رژیم متنوع است که سرشار از میوه و سبزیجات و مواد مغذی باشد.
مطالعه در مورد تغذیه مردم ژاپن نشان می دهد که آنها روزانه غذاهای متنوع بیشتری را نسبت به مردم غربی مصرف می کنند. مردم غرب در هفته حداقل 30 نوع غذای متفاوت می خورند؛ در حالی که مردم ژاپن هر روزه 27 نوع غذای متنوع مصرف می نمایند. به همین دلیل است که ژاپنی ها نسبت به مردم سایر نقاط دنیا، کمتر دچار بیماری های رایج امروزی همچون دیابت، بیماری های قلبی و سرطان می شوند. نوع رژیم غذایی افراد است که سبب ابتلا به چنین بیماری هایی می شود.

رابطه تغذیه با سلامتی
در قرن 18، بسیاری از دریانوردان در مسافرت های طولانی به دلیل ابتلا به بیماری اسکوروی (کمبود ویتامین ث ) جان خود را از دست می دادند. دریانوردان نه به دلیل حمله دشمنان، بلکه به دلیل بیماری می مردند. بعدها متوجه شدند که غذاهای کنسروی دریانوردان، فاقد ویتامین ها و مواد غذایی تازه است و با اضافه نمودن لیموی تازه به غذای آنها، این مشکل بر طرف شد. اکثر انواع ویتامین با توجه به بیماری هایی که فقدان هرکدام در سلامت افراد ایجاد می نمود، شناخته شدند. نقش تغذیه هم ردیف اهمیت ورزش، محیط اطراف و آسایش روحی در سلامت افراد می باشد.

البته بعدها ارتباط سلامتی با تغذیه کم رنگ تر شد. سلامتی به هنجاری در اجتماع مبدل شد و افراد، انواع بیماری ها، عوامل ایجاد کننده ی آنها و راه های مقابله با آنها را شناسایی نمودند.

پس از جنگ جهانی دوم بود که اپیدمی ها شیوع پیدا کرد و همان موقع، بیماری های قلبی، سرطان، دیابت و... به میان آمد.

بسیاری از محققان، علت پیش آمد چنین بیماری هایی را مصرف بیش از حد هیدرات های کربن، کم ورزش کردن، مصرف کم سبزی و میوه تازه و همچنین استفاده از چربی هایی که برای سلامتی مضرند می دانند. رستوران هایی که غذاهایی که سریع آماده می شوند را عرضه می کنند، انواع دیگری از بیماری ها را تحت نام بیماری های تمدن به وجود آورده اند.

تغذیه از بسیاری جهات بر سلامتی تاثیر می گذارد. عدم تعادل مواد مغذی در بدن، چه کمبود و چه مصرف بیش از حد، بر سلامت فرد اثر گذاشته و عملکرد طبیعی بدن را مختل می نماید. مثلاً سرطان به دلیل عملکرد بد در سوخت و ساز سلولی رخ می دهد.